wereldwonder nummer acht

banaue in het noorden van de filippijnen is een hel van een bustocht verwijderd van manila. ik zat zo'n 9 uur in de nachtbus en had nauwelijks geslapen toen ik plots op het dorpsplein stond van banaue - een idyllischer plekje is moeilijk voor te stellen of het zou een zonovergoten eiland hier in azie moeten zijn. maar ik hou enorm van bergen en banaue ligt in een berggebied met reuzen van bergen van wel 3000 meter hoog!
in de bus had ik al kennis gemaakt met jordan - een leerling verpleegkundige, die ook freelance gids is in zijn geboortestreek. ik had schik met hem dus we zijn meteen aan een tweedaagse trek begonnen :-) langs de rijst terrassen van banaue en batad. ik was er buiten het seizoen - heb ik dat... maar ook nu droog en verdord vond ik het nog geweldig. de tocht viel niet altijd mee. terwijl jordan me voorspiegelde dat het een eitje zou zijn, maar hij en ik verschilden in leeftijd met de leeftijd van christus, voorwaar een verschil van formaat. hij sprong als een berggeitje over de rotsen en ik had het amechtig nakijken. maar wie zei ook alweer dat je je grootste weerzin moet omarmen... ik weet het niet meer, het is een fraaie wijsheid, die lekker bekt, maar als ik na zeven uur met mijn tong op mijn teva sandalen loop, geef ik nog weinig om mooie ritmische teksten ;-) een geluk bij ongeluk was dat ik niet rook, want het tempo zou voor een niet eens verstokte roker echt te veel zijn geweest. nee, echt waar!
we logeerden in een lodge waar je je vingers bij aflikt. omringd door bergen met de fraaie rijstterrassen en in het gezelschap van de dochter van de eigenaar, casey - in opleiding tot vroedvrouw in cebu, in de visayas - nauwelijks 1.50 meter lang en niet meer 45 kilo. maar de pit spetterde er vanaf. casey en ik hadden tot laat een mooie discussie over natuur - de erosie van bergen en het stijgende water in de wereld, gezondheid - en hoe je die nog verder verbeteren kan, de liefde - hoe kan het... dat iemand van als ik (?) niet is getrouwd en geen kinderen heeft... waar had ik dat eerder gehoord? en dat wordt dan begeleid met van die prachtige donkere ogen, in de vorm van amandelen aan de bovenzijde. om van te smelten. ook casey behoort, net als jordan, tot de ethnische groep die ze de ifugao noemen, die vooral in het noorden van de filipijnnen woont.
inmiddels ben ik ook dik aan het corresponderen met liza, die ik ken van de farm at san benito. zij is lid van een andere etnische groep, de moro's - die zijn donkerder en hebben meer de uitstraling van een indiaan ;-) prachtig, prachtig. alles wat mooi is, vind ik toch zo mooi (jvd).
ik moet nog veel ontdekken, want er zijn vele etnische groepen in de filipijnnen. ik ben nog nauwelijks in het zuiden geweest en daar op mindanao wonen al zeker 10 etnische groepen, waaronder de tausug - waarover ik overigens in 'mijn' eerste bijvak, culturele antropologie, van mijn studie sociologie al leerde dat schaamte en geweld hun samenleving domineren.
het toeval wilde dat ik enige dagen geleden in makati aan de borrel zat met de dochter van de press secretary van de president van de filipijnnen - helemaal geen belangrijk detail - maar zij deelde die informatie met me en schreef haar naam op het visitekaartje van haar vader, de press secratery. deze dochter: ning dureza, heeft een duikschool op mindanao - juist ja, het gevreesde terroristische zuiden. ik was van harte welkom om daar een tijdje te komen duiken, te logeren - als hun gast welteverstaan ;-) het is daar zo veilig als wat, zegde ze toe! het leven is een wrede wind...

in manila heb ik in de laatste dagen nog twee kostuums laten maken en mijn kostuum uit hong kong is vakkundig gestyleerd door melvin - maar bong voor zijn vrienden. in het pakgenaaid - zoals guido dat noemt - zit ik nu op de luchthaven van bangkok mijn laatste nieuwsbrief te schrijven bij een bar waar je voor 150 bath aan drank, een half uur gratis mag internetten. ik ben bijna dronken :-)
ik ga afronden; er staan nog zeker twee biertjes op me te wachten. ik heb genoten van mijn reis en niet op de laatste plaats - of misschien eigenlijk wel - van jullie reacties: bedankt :-)

niet tot later hier maar later daar, bij jou of bij mij...

ik ga maar ik ga ook zeker terug, naar de filipijnnen en naar indonesie. al was het maar om dive master te worden ;-)

co van der hoek, 9 september 2008