medan is niet manado

de suggestie dat ik slechts met een reden terug ben in indonesie moet ik strikt van de hand wijzen ;-) manado, beste corry, ligt hier drie duizend kilometer vandaan ... sumatra is een van de grootste van de meer dan 17.500 eilanden die samen indonesie vormen. zo'n 6.000 van die eilanden zijn onbewoond, dus dat geeft mogelijkheden ;-) sumatra is zo'n slordige 427.000 vierkante kilometer groot en bestaat uit misschien wel 4.000 eilanden - maar dat is een schatting van mij. de bevolking van indonesie werd in 1970 geschat op 119 miljoen inwoners, terwijl de bevolking in 2000 naar een raming was gegroeid tot 206.000.000 inwoners. en dat is al weer bijna acht jaar geleden...

vrouwen die ik hier spreek zijn ontevreden over de indonesische man, zo die al zou bestaan... een algemene uitspraak mag ik er niet over doen, maar samengevat zouden de mannen hier liegen en bedriegen, vreemdgaan en geen flikker uitvoeren, terwijl vrouwen al het werk doen en zich dienen te voegen naar de man, die hier nog simpelweg het hoofd van de huishouding is. er zou een matri-lineaire samenleving zijn. daar gaat de overerving van vrouw tot vrouw en hangt de man er een beetje bij. ik leerde vroeger dat als je goed kijkt naar matrilineaire en matriarchale samenleving je uiteindelijk toch ontdekt dat de man de laatste stem heeft. maar dat is uit een grijd verleden ... een europese man daarentegen wordt door de veel (medanese) vrouwen verheerlijkt en veel positiever geschetst - da's ook niet zo moeilijk met de voorgaande beschrijving ;-) - het europese mannelijke specimen zou attent en respectvol zijn en veel meer zijn best doen om het zijn vrouw of vriendin naar de zin te maken :-) grove schetsen zeg je, ja dat misschien welmaar geef toe het klinkt lekker :-))

ik kon niet naar banda aceh vliegen eergisteren, dat lukt eerst vandaag pas, dus ga ik vanavond eindelijk naar pulau weh, dat een half uurtje varen van het door de tsunami's zo verschrikkelijk getroffen noordelijk deel van sumatra.

de afgelopen dagen heb ik jungle trekking gemaakt door de regenwouden van bukit lawang, daar wonen de orang oetan, de thomas leave monkey en het woud barst van de rubberbomen. die de plaatselijke bevolking vakkundig schilt om er een witte rubberachtige substantie uit te laten lekken, die vervolgens op de markt wordt verkocht. het gebied van bukit lawang is ook vergeven van de palmbomen waaruit - jullie raden het al - palmolie wordt gehaald. de bomen staan strak in het gelid op plantages van grote oppervlakten. even verderop is een indrukwekkende fabriek om de olie te verwerken.
met mijn gids, tambrin, maakte ik een afmattende, maar verschrikkelijk mooie tocht door the rainforest - waar het gelukkig niet regende. vrijwel aan het einde van de eerste dag kwamen we 'mina' tegen, een boosaardige orang oetan, die gidsen en toeristen geregeld aanvalt. mijn gids koos, nadat hij haar een tros van wel dertig banaantjes had toegeworpen, het hazepad. schichtig achterom kijkend verlieten we het territorium van mina - het kreng. tambrin vertelde dat mina eens een gids had afgetuigd en sindsdien zat de schrik er stevig in. onlangs was een gids nog voor mina op de vlucht gegaan, zijn klanten in arrenmoede achterlatend. tambrin was gelukkig anders, hij liet mij voorop lopen, wel zo aardig, niet? deze karakterkronkel van mina is vreemd want orang oetan zijn menslievende mensapen. mina, the light is on but nobody is home!

als ik terug ben van pulau weh ga ik iets spannends doen. ik ga met renny - een jonge batak vrouw - die ik hier in medan heb ontmoet, naar danau toba, waar ik sowieso naar toe wil. zij bemiddelt voor een duitser die daar met haar ruim 1100 m2 grond aan het toba meer heeft gekocht. het stuk land is te koop omdat de duitser zijn plannen heeft gewijzigd. de omgeving daar is van een verbluffende schoonheid, als ik de foto's van renny mag geloven. we huren een auto en gaan het deels al gereedgemaakte stuk land en de omgeving van het meer verkennen :-).

vandaag ga ik een stevige massage zoeken, want die trekking doet me spieren voelen waarvan ik niet eens wist dat ik ze had ;-(
later.