laos, in beweging blijven

de ene na de andere voormalig franse kolonie dwingt me in beweging te blijven. de keuken in cambodja was al tongstrelend, maar die van laos is helemaal om in te bijten, al is die franse invloed wel raar. wel heel erg fusion :-)) stel je voor dat je aan een van de bekendste rivieren van de wereld, de mekong, op een eenvoudig terras - dat nou weer wel (sorry t & m) - het heerlijkste gebraad en heerlijk op houtskool gegrillde vissen krijgt voorgeschoteld en dan ook nog vergezeld door gegrillde groenten. eh... nadat je uiteraard eerst, als beloning voor een kuiten oprollende natuur- of stadswandeling, een verdomd lekker laobeer-tje hebt gedronken. beerlao is een onovertroffen merk in azie - een pittig pilsje! dubbele reden om in beweging te blijven dus.

over bewegen gesproken, vanochtend met megan meegegaan, een amerikaanse die hier drie maanden vrijwilligerswerk doet bij cope, een organisatie die orthopedische protheses maakt voor oorlogslachtoffers. die komen er nog dagelijks bij want de enorm vernietigende klusterbommemen worden ook in laos nog steeds gevonden en door zowel volwassenen als kinderen gezocht omdat het staal veel geld opbrengt en je er zulke mooie boten en schuttingen van kan maken... de concentratie klusterbommen die de vs heeft neer gesodemieterd is de hoogste ter wereld. toen was er een maanden durende campagne die 2 miljoen dollar per dag kostte. nu schonk de amerikaanse overheid 20 miljoen sinds 1995, geloof ik.

vientiane is de hoofdstad van laos en ik heb over deze stad tegenstrijdige verhalen gehoord. enerzijds is het een heel gemoedelijk stadje met veel franse invloeden en franse slag, maar er zijn ook geluiden van vingervlugge tasjesdieven op motoren. dat heb ik nog niet eerder van een stad gehoord hier. die boeddhisten flikkeren met de dag verder van hun voetstuk. de sombere economische omstandigheden drijft sommigen tot dit weinig naar verlichting strevende gedrag. ook is er zonder twijfel welvaart 'want' er worden - net als in cambodjaanse steden - grote prestigieuze hotels en grote shopping malls neegezet.

vanochtend vroeg zag ik - nog te donker om ze goed te kunnen fotograferen - wel twintig jonge monniken in rij langs de huizen en winkels gaan. treffen ze iemand in de deuropening of op een terras, let wel het is rond 6.00 uur, dan prevelen ze een kort gebed en gaat de stoet weer verder, nadat de gezegende eerst een duit in het zakje heeft gedaan. ik ben ze achterna gelopen tot het licht werd, want die pullitzer foto moest ik hebben uiteraard. helaas nog voor de zon zich liet zien waren zij, als ware het heuse weerwolven, terug in het grote klooster midden in de stad.

vandaag heb ik voor de zoveelste keer problemen gehad met mijn visacard. als je naar azie gaat, ik blijf het even herhalen voor liduine en freek, neem twee creditcards mee: mastercard en visacard - toch maar. hoewel traveller cheques misschien ook niet zo gek idee is. al heb je dan die kelderende koers van de dollar waar je rekening mee moet houden. contant geld kan uiteraard ook handig zijn maar er zijn weinig flappentappen in vientiane een stad waar een toerist eerder als een wandelende flappentap wordt gezien :-(
morgen een trekking door de natuur in een bos dichtbij vientiane, dan naar de grotten van vang vieng om de volgende dag in wereldwonder luang prabang - gesticht door een thaise prins in het jaar 600 zoveel - aan te komen.

en dan kruipt het bloed waar het niet gaan kan... ik ga via kuala lumpur naar kalimantan, maar jij mag nog borneo zeggen hoor, om te gaan duiken op pulua weh. pulau betekent eiland en weh weet ik niet. het eiland zou een duikparadijs zijn in het noorden. hoewel ika die ik ontmoette op bunaken zegt dat het niks is en dat ik veel beter terug kan komen naar haar eiland ;-)

oh ja, de uitnodiging van julie and scott om naar birma te komen, heb ik ingewisseld voor een rain cheque. er worden daar in birma thunder storms verwacht - dat red ik niet met een petje napolientje ;-) brr... noem me een watje - hoewel dat heeft nui de betekenius van tempeltje - of een sissy, zoals de maten van mijn voormalige skiclub lat & nat iemand noemden waar het testosteron gehalte onder knieniveau was gedaald :-)) ik vind regen gewoon niet leuk en jullie weten mijn relatief nieuwe motto: do what you like. like what you do. en zo is het maar net.

ester flippoland ;-) kan je me mailen...dan heb ik je adres tenminste. mijn telefoon is buiten werking... al kan ik wel berichten ontvangen op mijn cambodjaanse nummer, maar dat heb ik nu even niet bij me.
later.