terug naar indonesie

terug naar indonesie was een goed besluit. ik voel me hier goed. nog beter zelfs. had ik al geschreven dat indische en indonesische vrouwen mijn leven voor een groot deel markeren ...; mevrouw van der wiel - die vaak spetterend sprak, van de eerste klas basisschool, juffrouw kuhn, een heel elegante juf van de tweede klas en mevrouw vliegenthart, van de derde klas, die eens een door mij geoffreerd dropje weigerde, want daar zou ik wel aan gesabbeld hebben. mijn gekwetste kinderziel had weken nodig om te herstellen, kan ik je nu rustig toevertrouwen. mijn liefde voor haar werd er niet minder om. ik kwam zelfs bij haar en haar man thuis op de van hoogendorplaan 12 hoog. ze hadden een bibliotheek!

hoe je kijkt bepaalt grotendeels je herinneringen aan azie, ik heb in kuala lumpur - een goed georganiseerde stad - weer veel luxe gezien; een music club met extravagante dansers en swingende muziek maar tijdens een wandeling door china town en little india ook blinde, sterk vervuilde bedelaars. azie heeft veel, heel veeqqql gezichten. je kunt er ook brassend en hoererend door laveren, terwijl een natuurfreak, cultuurminnaar of een sportfanaat ook alle kansen krijgt. akkoord ... plaats mij maar eens ;-)

ook in medan, waar ik nu ben, weer een shopping mall van 5 stories hoog en een groots atrium, deze mall zou in bijvoorbeeld amstelveen hoog scoren. tegelijkertijd tref je een jalan (straat) verder een armoede die zijn weerga niet kent. een vieze ontembare stinkstad die maar niet stil wil worden. vandaag weer als een heuse sultan - het blijft ongemakkelijk voelen - in een sleurhutje rondgereden of liever me laten rond rijden. mijn driver was paul die overigens een aardig woordje nederlands sprak, alle nederlandse gebouwen kende inclusief het jaar van stichting. hij had een paar jaar economie gestudeerd maar die studie afgebroken omdat zijn familie het simpelweg niet langer kon betalen. hij had er veel plezier in om mij het gebouw van daniel baron mackay te laten zien. eerste steen geleegd in 1919 geloof ik. het ging ook al gauw over voetbal. en dat wisten jullie vast al... de hele wereld kent namen van nederlandse voetballers, al blijft een enkeling steken bij gullit en van basten. paul was ontstemd over het debacle van abn-amro - hij droeg er trots een jasje van. het idee dat het niet goed ging of was gegaan met de bank, deed hem knarsetanden.

morgen naar banda aceh om te gaan duiken op pulau weh en dan de 20e terug naar medan om de weg naar danau toba af te leggen. danau toba is een meer van 100 km lang, 30 km breed en op het diepste punt meten ze 500 meter. het is een vulcanische omgeving die de laatste eeuwen weinig of geen grote erupties heeft voortgebracht, maar zo'n dikke 75.000 jaar geleden zelfs een kink in de evolutie zou hebben veroorzaakt, doordat een uitbarsting van de vulcaan vele levens eiste ... de bewoners rond danau toba noemen ze batak, een vrolijk veelkleurig bevolkingsgroep hier die scherp aftekent bij de moslims. de christelijke batak samenleving - die evenwel uit verschillende stammen bestaat - is doortrokken van humor en houdt zich in leven met houtbewerking en weven.

vanavond eindelijk rendang gegeten, want dat komt hier vandaan, weet ik sinds kort. het gerecht is kruidig zacht maar toch droog rundvlees en het is lekker, heel erg lekker :-) linda's - linda was mijn eerste en belangrijkste lief - vader kwam ook van sumatra en daarom was rendang waarschijnlijk zo'n belangrijke schotel bij de familie simon thuis.

van donald, mijn vriend die in mijn huis logeert, hoorde ik dat de ruwe zwarte zijde uit thailand inmiddels op de eettafel ligt. dat is mooi. ik ben benieuwd hoe de 17 keramische vazen de reis over zee zullen doorstaan. als iemand van jullie belangstelling heeft voor een of meer van die vazen... dan kan ik mijn reis een beetje terugverdienen ;-) erg duur zijn ze overigens niet, maar wel kostbaar!

ik ben weer bereikbaar op mijn al eerder genoemde indonesische telefoonnummer +6281353257340

later.