als ik niet beter zou weten...

als ik niet beter zou weten, zou ik kunnen denken dat velen van jullie mij hier willen laten blijven. aan de reacties te merken, is er voor mij geen enkele toekomst meer in nederland. maar het tegendeel is waar! ik barst van de energie om er weer flink tegenaan te gaan; mijn accu is meer dan opgeladen, de inspiratie spettert vonken...

toch is er wel een rimpeling... nu mijn kat case - die bijna twintig jaar oud is - op zijn sterfbed schijnt te liggen - al heeft een infuus voor stabiliteit gezorgd, vraag ik me ondertussen wel af voor wie ik nog moet zorgen :-) voor filippijnen is het trouwens zeer wonderlijk dat ik niet getrouwd ben, en nog vreemder gaan ze kijken als ik zeg dat ik geen kinderen heb... waarom niet zeggen ze dan. tja geef daar maar eens antwoord op.

alle overwegingen op een rij, kom ik graag terug, eerst voor mezelf, voor de zaak, maar zeker ook voor jullie vrienden en familie - al klinkt dat hier wel klef. mijn vlucht is evenwel niet aanstaand weekeinde, maar staat geboekt voor de 9e september en dan ben ik de 10e september in amsterdam. juist ja, het is een flink lange vlucht via bangkok en frankfurt...
uitdagingen zijn er te over. de samenwerking met roel in het bureau voor architectuur - dus niet alleen keukens beste paul - is een van de belangrijkste. jullie horen er nog meer van.

ik heb alleen geen auto als ik terug ben, hoe ga ik dat doen, dat is even wennen... hier verplaats ik me al maanden met openbaar vervoer. wat zal ik kiezen, een mooie limousine, een kleine meer bescheiden auto. zou ik van frans p geen auto kunnen lenen voor een paar weken, die heeft er meerdere naar ik me herinner ;-) misschien toch maar een fiat 500 aanschaffen, dat is weliswaar modern sentiment, ofwel retro, en daar heb ik het land aan, bovendien schijnt het de gay car van het jaar te zijn - sorry marcel. en als ik nou ergens zeker van ben is het wel dat ik met gays alleen wil drinken en zingen... een audi, maar dan een kleinere dan ik reed, is ook heel fraai, heel degelijk. deze overwegingen zijn, als je hier in de stad rondloopt, ongelooflijk luxe problemen. de tegenstellingen zijn ook hier enorm en heel manifest. een toplaag met enorme weldaad, een grote middenklasse, dat zijn mensen met een goede opleiding die evenwel kleine salarissen verdienen en dan een massa die aan de rand van de samenleving wat geld bij elkaar hoopt te schrapen door allerlei waar op straat aan de man te brengen, bijvoorbeeld gefrituurde varkenshuid als een crackertjes, of ze verkopen schoongemaakt fruit, of een kleine maaltijd - meestal noodles of rijst met vis of kip. meestal zijn het weinig interessante maaltijden. ik was dan ook zeer verbaasd om in groter gezelschap een amerikaan, die hier al zes maanden werkt, te horen zeggen dat hij verzot is op de filippijnse keuken. er waren drie filippijnen bij dus ik heb me gedeisd gehouden - het had zomaar een open ruggetje* kunnen worden - en niets gezegd. maar het was niet eenvoudig om mijn kaken op elkaar te houden. we aten, zeer verrassend overigens, bij een tamelijk goed thai's straatrestaurant 'sam's noodle place' in makati city. hier staan de manilezen in de rij om plaats te nemen aan de schragen tafels met gammele plastic stoelen ;-) om een fraaie thaise maaltijd voorgeschoteld te krijgen. zo lekker had ik nog geen thais gegeten. ik deed mezelf evenwel geweld aan want ik heb sinds twee dagen mijn eerste maagdarmstoornis - laat ik niet al te plastisch worden, maar het was een serieuze attack, dat wil ik dan nog wel kwijt. ik heb waarschijnlijk een milde voedselvergiftiging opgelopen door een bedorven ei, dat ik in mijn lunch aantrof maar niet als bedorven heb herkend. bij diezelfde lunch heb ik overigens het eten van een eendenembryo - hier een ware delicatesse - ook verpakt in een ei, met verve kunnen pareren. ik vond mijn vergalloppering met de vodka snacks, we aten kippennekjes, al barbarisch genoeg. straks ben ik weer een vegetarier i.o. heus :-)

later.

* een open ruggetje is een slip of the tongue for the sake of humour. ik categoriseer een bepaald soort grappen zo. een van de eerste grappen in deze categorie was toen ik mijn eerste apple macintosh had aangeschaft (1990) en ik een vriend van richard in marin county, in californie, daar deelgenoot van maakte en tegen hem zei "het is een simpele computer, for me good, very intuitive, for the mentally retarded very suitable". waarop hij zei dat "i could not agree more with you. my sister has down syndrome and is very good with an mac". kijk, hier ging het nog net goed.
maar de naamgever van dit soort grappen was een klant met een jagersjas - met zo'n split. toen ik hem uitliet zei ik "zo dat is een mooi open ruggetje" dit resulteerde in een discussie van drie kwartier aan de voordeur over het wel en wee van kinderen met een spina bifida syndroom - juist ja, een open ruggetje in het algemeen en het kind van zijn broer in het bijzonder. man hou je grote mond?

soms wens ik dat mijn grote mond kon houden, maar ja, dan mis je ook weer zoveel, niet? bovendien zingt elk vogeltje zoals het gebekt is! al komt een eendenembryo aan geen geluid toe ;-) maar een eend is een eend is een eend zou gertrude stein zegen.