maleisie, same same but different

same same but different is een tekst op een t-shirt die eerst wel leuk klonk, maar nadat ik er duizenden toeristen in diverse landen mee hebt zien lopen ... ;-(
kuala lumpur, hoofdstad van maleisie, eerst ook relatief kort behorend tot het nederlandse rijk overzee, wil graag lijken op jakarta maar blijft een relatief intieme stad. de maleisiers in kuala lumpur zijn voorkomend en en vriendelijk. ze willen je graag helpen zomder dat je je hand van de knip hoeft te halen. hoewel... nadat ik een uur met volle bepakking van hotel naar hotel was gesjokt, wilde teksi (sic) chauffeur anthony me wel helpen. toen ik af wilde rekenen in maleisische ringit (1 us dollar is 3,80 rm) hanteerde hij plots het adena principe dat ik alleen van boeddhisten ken: je geeft wat het je waard is. heel slim van deze chauffeur want ik was maar wat blij met mijn kamertje voor 55 rm, drie hoog achter - maar wel met 'aircon' en eigen douche/wc.
een tevreden chauffeur achterlatend in de lobbye van het guesthouse, ging ik al snel op pad in de golden triangel, het business, shopping en uitgaansgebied van kuala lumpur. na wat omzwervingen en oh's en ah's strandde ik bij een nieuw iraans restaurant. vraag me niet waarom, misschien was het de waterpijp die ongelooflijk veel aantrekkingskracht op me uitoefende, zou zo maar kunnen... na een smakelijke schotel van pittig gekruid lamsvlees en heel droge fijne rijst, raakte ik aan de praat met shahab salbi een iraanse accountant die in dubai werkt. hij voelt zich daar niet langer welkom en wil graag met zijn gezin naar maleisie verhuizen en onderzoekt in deze vakantie de mogelijkheden daartoe. maleisie, zo hoorde ik, heeft ongekende mogelijkheden; de investeringsmogelijkheden zijn veelbelovend en visa worden als het ware als folders uitgedeeld bij aankomst op de moderne en efficient georganiseerde internationale luchthaven. een mooi gesprek over religie en levenswijsheden ontspon zich... we spraken uiteraard over boeddhisme, christendom en islam in alle varianten, voor zover zijn en mijn kennis en inzicht dat tenminste toeliet. jullie kennen mijn denkraam, dat is momenteel niet veel groter dan een afgeronde raampje van een vliegtuig :-) al gauw werd de kring groter en kwamen ook de twee eigenaren erbij zitten. twee mannen van eind dertig, die het restaurant in twee manden uit de grond hadden gestampt: hamed sadeghi en magid khazaei. ze waren werkelijk waar vier maanden geleden uit iran vertrokken en over twee weken openen ze hun tweede restaurant boven het eerste, het zeytoun restaurant. we lurkten met zijn allen heerlijk aan de waterpijp, waar normaal een extract van kruiden - bijvoorbeeld mint - in zit, maar dit keer was dat een extract in een afgetopte appel gestopt. water onderin de pijp, dan bovenop fruit en kruiden afgedekt met aluminumfolie en daarop kleine hete kooltjes. mild en verfrissend en een heerlijke geur verspreidde zich over het terras; het werd laat. dat ik die avond zou betalen voor mijn maaltijd was nagenoeg uitgesloten. magid zei, dat, wanneer ik me er niet beledigd door zou voelen, hij graag de rekening wilde laten verdwijnen... ik was er haast verlegen van en wist nou niet of ik het aanbod voor de vorm moest afwijzen en hoe vaak dan? had ik bij culturele antropologie maar beter opgelet...
vandaag door chinatown en little india gezworven. vanavond een afspraak met een vriend van hongh die ik in jakarta ontmoette en dan morgen naar medan in indonesie.
hati hati
later