overrelaxed of superstom

het blijft de vraag waarom iemand met een gemiddelde intelligentie, met toch redelijk vermogen om vooruit te denken, die best met creatieve oplossingen op de proppen kan komen, in zoveel netelige situaties verzield kan raken. wie? moi - zou miss piggy zeggen. afgelopen weekeinde zou ik met een vroege vlucht van air asia, de aziatische variant van easyjet, vanuit kuala lumpur - iedereen in azie zegt kee-el - naar manila reizen. ik was de dag daarvoor in kee-el aangekomen en had de tijd op mijn horloge - een prachtige panerai - niet bijgesteld. zo kon het gebeuren dat ik 'boos' was op de taxichauffeur die me 'te laat' kwam halen en ik te laat arriveerde op ook nog eens de verkeerde luchthaven. toen ik uiteindelijk op de goede was, zag ik met de berusting van een pasafgestudeerde zenmonnik 'mijn' vliegtuig, als een arrogante paradijsvogel, met haar neus fier in de lucht. alsof zij mij volkomen het nakijken wilden geven ;-( ik realiseerde me stante pede dat ik dit eerder had meegemaakt. dat was in 1981, in new york. linda en ik kwamen toen terug van een verblijf in florida. toen was het een technical delay van van het vliegtuig van delta. "delta is ready when you are" die slogan zit er zo ingeramd. ik herinner me nog dat de reclame op televisie, wat nu ook gemeengoed is in nederland, voor mij nieuw en opwindend was. ik zapte van de ene naar de andere reclamespot, terwijl ik er vandaag de dag 't liefst van weg zap. hoe zou dat toch komen, ik ben beslist niet minder nieuwsgierig dan toen...

toen ik eenmaal een veel te duur ticket naar manila bij malaysia airways had bemachtigd en ik evenwel voldaan achter een espresso zat, op de indrukwekkend moderne internationale luchthaven van kee-el, besefte ik dat alleen reizen mijn voorkeur heeft: zonder last en ruggepraak gaan waar je wil, is erg prettig, zonder onderhandelen, zonder geven en nemen, geheel an al op eigen kompas! enfin, de roes
van 'wat ben ik toch een wereldreiziger' werd korte tijd later wreed verstoord toen ik bij het inchecken een innemende grondstewardes tegenover me had, die onverzettelijk bleef vragen naar een outward ticket... ik begreep dat zij zich ervan wilde verzekeren dat ik vooral niet in de filippijnen zou blijven. nou ja... er raasde plots een golf van chauvinisme door me heen. een sentiment waarvan ik heus dacht gevrijwaard te zijn ;-( ja, wat denk je, muts, dat ik niet terug ga, niet terug wil naar europa, de bakermat van de westerse beschaving? kom op zeg, laat je nakijken!
laat ik zo'n outward ticket nou niet hebben ;-). wel een uitdraai van mijn reisschema van cathay reisbureau amsterdam. de plaats waar je moet zijn voor dit soort reizen,
vraag naar lani! maar deze associatieve kronkel hoort hier effe niet.
met de spoed van een koerier (niet dhl - waar blijft die dhl-column ton?ging ik terug naar het ticket office om daar mijn grootste charme aan de dag te leggen, dit om te bereiken dat ik het schema uit mijn mail mocht 'ophalen' hassanah was zeer behulpzaam, maar dat ik mijn harap vingers aan haar laptopje zou friemelen ging haar te ver. wel mocht ik mail vanuit een internet cafe naar haar privemailadres - dat nou weer wel - sturen, dat bericht zou zij dan voor me printen en klaar was mo. zo gezegd zo gedaan...

ik ben alweer twee dagen in manila en bijna aan het einde van mijn reis, al weet ik nog niet of aanstaande zondag op dat vliegtuig zal stappen ;-) de laatste twee nachten aan de rol geweest, wat een stad, wat een volk. gisteren liep het de spuigaten uit, toen was ik met hong - een vriend van juul - in een videoke club, met zeker twintig homo's - leden van een club bergbeklimmers - aan het zingen of mijn leven ervan af hing. onder invloed van vodka-sprite cocktails, maar dat is dan ook mijn enige 'excuus'. het moet niet gekker worden zou oene zeggen. waar is oene eigenlijk?

later. ik moet naar de kleermaker, die luistert naar de naam bong. mijn pak uit hong kong past niet goed meer, het is te groot en bong
maakt nog wat voor me..

like what you do
do what you like