van sibuyan naar cebu

een heerlijke rustige tijd gehad op sibuyan, na het tamelijk drukke romblon, romblon (stadje en eilandengroep dragen dezelfde naam) was sibuyan een verademing. op romblon heb ik trips gemaakt, een boottocht langs bounty-stranden en snorkelen ;-). echt een zwitserleven gevoel ... zelfs met juul naar een bbq op het strand geweest, vanwege een verjaardag. compleet met zwemmen en videoke - ja, zo noemen ze karaoke hier - en filipijnnen zijn dol op videoke. ik was een beetje als een kat in vreemd pakhuis, maar heb mij kranig gehouden. de locals willen overigens graag dat je op zo'n feestje komt, dat verhoogt hun status, hoorde ik stemmen fluisteren.
in magdiwang op sibuyan ingekwartierd bij vicky, ze runt een cateringbedrijf en een pension. vicky is lokaal bekend als de gourmet cook. we hebben er heerlijk gegeten, maar apart was het wel. nou moet je weten: filipijnnen houden van zoet, het gebeurde dus dat ik vis met suiker at. je maag draait driemaal in de rondte en schreeuwt of er een italiaan in de zaal is. maar laat ik niet zeuren, vissaus in een gestoomde groente is iets dat je gewoon geprobeerd moet hebben, niet waar? en ja, ook daar gaat suiker door. de andere dagen in magdiwang hebben vicky en ik recepten van tal van gerechten uitgewisseld en hebben we samen een heuse bolognese saus gemaakt. jullie begrijpen uiteraard allang dat "if you can't beat them, join them" de grondslag van mijn behulpzaamheid was.
na een lange wandeling door het national park van sibuyan - mount guiting guiting, dat door de eu werd gesponsord, langs een mango plantage en zwemmen met kinderen, hebben juliette en ik afscheid genomen van vicky en maria teresa - een meisje van elf jaar, dat in de kost is bij vicky en vlakbij naar school gaat. in ruil voor de kost helpt het kleine wicht in de huishouding. we zijn via san fernando naar het eiland masbate gevaren met een zogenaamde pumpboat - een soort kano met kajuit en motor aangedreven; een prachtige tocht van vier uur over sybuan sea.. daar aangekomen volgde een wervelende trip - god save our trip - van een uur met een soort vw bus over een weg in aanleg, naar de stad masbate. we waren in gezelschap van een prominente passagier: een fighting cock, dat is een haan ;-) die vecht in een wedstrijd tot de dood, van bij voorkeur de andere haan, er op volgt. een nationale sport voor een gezellige zaterdagavond. het beest dacht wel heel vaak dat hij de dageraad ontdekte; wat een pokke herrie zo'n reveil in zo'n kleine ruimte. na enkele uren in masbate te hebben rondgedard, zijn we ingescheept voor de ferry naar cebu city, een tocht met weinig passagiers, die zo'n 10 uur zou moeten duren. het werd echter een slopende vaart van 16 uur. merit - een architect die veel heen weer reist tussen de eilanden - vertelde dat de tocht langer duurde dan normaal omdat het schip vanwege de minder opbrengsten, simpelweg minder snelheid maakte - en dus minder dieselolie hoefde te gebruiken. een hollander zegt dan ja, het komt uit de lengte of uit de breedte. en ik, ach ik kijk van dergelijke wijzigingen al helemaal niet meer op. vetrektijden, of een boot wel of niet gaat, het is geen geringe opgave om achter de juiste informatie te komen. filipijnnen vertellen vaak maar wat. ik trapte daar eerst nog wel in, maar als je iets echt moet weten moet je het aan veel mensen vragen, dan filtert het juiste antwoord zich wel.
we zijn nu in cebu city - de tweede stad van de filipijnnnen 2.4 miljoen inwoners enhebben vandaag de stad verkend. er is hier van oudsher een grote populatie chinezen, die ook hier de economie trekken. we waren bij een heel grote tao tempel. indrukwekkend quq omvang maar niet bijzonder fraai. ik vind de sfeer hier anders dan in de eerste stad van de filipijnnen, manila. dat is een echt door filipijnnen gedomineerde stad. cebu kenmerkt zich door de aanwezigheid van veel halfbloed mensen, een mix van filipijn en chinees, dat laat zich raden ... in tegenstelling tot chinezen leggen filipijnnen - behalve de obligate verkoopkramen en eettentjes (overal en altijd open) - weinig (innovatieve) ambities aan de dag. soms ineens wel - dan hebben ze iets bedacht, gemaakt en dat proberen ze dan aan de man te brengen - en dan verrast het me ook bijzonder. anderen zeggen me dat je filipijnnen als volksaard luiheid kunt toeschrijven, maar dat neem ik niet voor mijn rekening. zo'n samenleving is gewoonweg te complex om zo een boude bewering te doen.
morgen is het de bedoeling nog verder naar het zuiden af te zakken, naar de chocolate hills op het eiland bohol. dat is groot aantal gelijke heuvels die in dit (?) jaargetijde een gloed van chocolade zouden hebben. een majeure tourist attraction!
later!