Entering Thailand

Sawadee
Ik had de rechtstreekse tumultueuze vliegreis met China airlines doorgemaakt naast E. - een gecertificeerde ADHD-er. Ze was niet aflatend aan het rommelen, praten, lachen en zich aan het verontschuldigen. E. had het niet aangedurfd om haar medicijnen mee te nemen, gelet op de strenge douane; ze sedeerde zich liever met hard liquor. Ik was haar 'new found friend' en dat heb ik geweten. Ze friemelde geregeld aan me en overlaadde me met gevleugelde kussen ... Omzittenden verdwenen als het even kon naar andere zitplaatsen. Ik zag haar als mijn 'omen' voor deze reis ten leste. Na aankomst ben ik E. uit het oog verloren.
In Bangkok was de verwarring meteen compleet toen er verschillende line up's waren voor een 'visa on arrival'. De meeste rijen aangekondigde aan in Thai - een alfabet waar ik nog weinig of niets van begrijp. Later bleek dat ik geen visum nodig heb omdat ik niet langer dan 28 dagen in Thailand zal blijven. Een taxi naar de wijk waar ik wilde logeren - het liefst weer in Lamphu house - deelde ik met twee jonge Syriërs, die werkzaam waren in Dubai en met een jonge hipster uit Nederland, Ralph, die zich afvroeg waar mijn vriendin was gebleven. E. was een bekende Nederlander in ons deel van het vliegtuig geweest! Het guesthouse van mijn keuze was 'fully booked' zodat ik een nacht elders moest doorbrengen. De dag erna nam ik intrek in Lamphu house - een oase in dit drukke deel van het centrum. Het uitstekende guesthouse heeft een binnentuin met ruime restauratieve voorzieningen.
De eerste dagen probeerde ik aan de temperatuur te wennen - die dik boven de 25 graden is, al is de luchtvochtigheid het grootste struikelblok. De dagen daarna struinde ik rond langs de monumenten die ik nog niet kende van mijn eerdere bezoek aan Bangkok. Enkele wetenswaardigheden werden opgefrist. Een tuk-tukdriver wil je voor een habbekrats rondrijden maar bezoekt dan wel verschillende shops waar jij naar binnen moet (!) en waar je liefst wat moet kopen. Dat levert de driver geld op voor o.a. benzine. Ook werd ik opnieuw vertrouwd met de koers (grofweg 1 euro staat voor 40 Bath) en de prijzen van willekeurig gepresenteerde items: een halve liter Chang beer kost 50 Bath bij seven eleven - een winkelketen van convenient stores, die zo heet omdat de winkels oorspronkelijk open waren van, je raad het al ... en 80 tot 140 Bath in de kroeg. In het weekeinde haalde ik contacten aan met enkele Thaise bekenden, waaronder Nong - de Thaise masseur uit Sloveniël Zij zal me de onbekende, misschien, wel donkere kanten van Bangkok laten zien!
Tot later!